با غـریـبان ای دلا دمـساز شو            لحظه‌ای با عاشقان همراز شو

ای که راه سرخ از یاد تو رفت            دین سرخ و اصل و بنیاد تو رفت

ای دل امشب جان مولا مرد باش            با قلوب اهل دین هـمدرد باش

خـیز و حـزب الله را یاری نما            با ولایت بهـر دین کـاری نـما

طالب ذکـر و سـلام بَـرد باش            چون خـمینی آشنا با درد باش

اهل دین درد آشـنای حـیـدرند            آشـنـا با رنگ و درد کـوثـرند

حرف ما همدرد بودن با ولی ست            درد تنهایی زهـرا و عـلی ست

درد ما از درد پهـلـو مـی‌رسد            و ز کبود زخـم بـازو می‌رسد

درد ما درد فـراق مهدی است            شیعیان این لحظۀ هم عهدی است

کو کـسی تا که بـدانـد درد ما؟            درد ما خـواند ز روی زرد ما

ما به دنـبـال هـدایـت می‌رویـم            بـا عـلـمـدار ولایـت مـی‌رویـم

او چو روح الله فرمان می‌دهد            پیروان را درس قرآن می‌دهد

شد هزاران غم نهان در سینه‌اش            دوست نه از دشمن دیرینه‌اش

دشمـنانی که کـنارش می‌نهـنـد            با تعارف جام زهرش می‌دهند

ای تبهکاران گناهش چیست چیست؟            جرم او آیا خمینی دوستی ست

در مسیـر چند ساله یک نفـس            راه او راه خـمـیـنی بود و بس

راه او راه شـهـیـد کـربـلاست            هم نوایی با حسین سر جداست

هم نـوایی با فغـان زینب است            درد غربت خود نشان زینب است

دل اگر دم از خـمیـنی می‌زنی            دم ز غـم‌های حـسینی می‌زنی